|
|
||
       |
Jeże. Najeżona kłopotami namiętność Dlaczego jeże są tak fascynujące? Hugh Warwick – dożywotni członek Brytyjskiego Towarzystwa Ochrony Jeży – bada dziwaczny humor z nimi związany i towarzyszące im mity (nieszczęsne jabłko na grzbiecie). Obala także kilka niesłusznych oskarżeń i stara się wyjaśnić, skąd w nas ta najeżona kłopotami namiętność. Chociaż Międzynarodowe Igrzyska Olimpijskie Jeży potrafią przerosnąć nawet jego… /więcej/
Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag Bohaterowie Wysp odzyskanych układali sobie życie w bezpośrednim sąsiedztwie niepewnej granicy, zmagając się z niestabilną administracją, samowolą wojsk radzieckich, wszechobecnym szabrem i nieoswojonym żywiołem wody. Władze Polski Ludowej podejmowały zaś intensywne wysiłki, by znaleźć kulturowe i historyczne uzasadnienie dla odwiecznej polskości „starych Ziem Piastowskich”. /więcej/
Kamienny sufit. Opowieść o pierwszych taterniczkach Bywały przedmiotem drwin. Dziwaczne i ekscentryczne, bezczelne, szalone. Inne. Wypuszczały się w góry w poszukiwaniu przeżyć, miały odwagę realizować marzenia. Góralki spluwały za nimi, kiedy w pumpach i z plecakiem ruszały na szlak. Mężczyźni wyśmiewali: „Kobieta nigdy rasowym taternikiem nie będzie”. Sto lat później Anna Król, zainspirowana wyczynami pierwszych taterniczek, wyrusza ich śladem. Powtarza niełatwe przejścia pionierek: Wandy Herse, Ireny Pawlewskiej, Heleny Dłuskiej, sióstr Skotnicówien. Wspina się na Mnicha, Zamarłą Turnię, pokonuje Orlą Perć. I tak jak one wtedy, zmaga się ze sobą, odkrywa nowe możliwości, szuka odpowiedzi na pytanie: kim będę tam, wysoko?
Wydarzenie odbędzie się w formule hybrydowej: stacjonarnie dla ograniczonej liczby osób w filii nr 7 (pl. Matki Teresy z Kalkuty 8) oraz w formie live’a na Facebooku: https://www.facebook.comMiejskaBibliotekaPublicznaWSzczecinie https://app.evenea.pl/event/spotkanie-anna-kantoch/ /więcej/
|
|
Jean Didion znana była w Polsce głównie ze swoich powieści oraz wspomnieniowego „Roku magicznego myślenia”. Tymczasem w Stanach ta amerykańska pisarka ceniona i nagradzana była za swoje liczne reportaże. Teraz także i my możemy zapoznać się z debiutem Didion w tym literackim gatunku.
Proszę państwa, oto jeż, jeż ma kolce wzdłuż i wszerz – a oprócz tego to niezwykle ciekawe i urocze zwierzę, które żyje tuż obok nas. Wędruje przez pola i po obrzeżach lasów, myszkuje w parkach i ogrodach, nocami przemyka przez ulicę.
Ta historia rozpoczyna się u kresu wojny, kiedy wyspy zostały odebrane wycofującym się Niemcom i włączone do terytorium Polski. Jedni stąd odjeżdżali – wypędzeni, drudzy zajmowali ich miejsca – wygnani. Wygnani przywieźli pamięć Kresów, wypędzeni zabrali pamięć krajobrazów dzieciństwa i setki lat historii.
Bezkompromisowe, zdeterminowane i wolne. Niezwykła opowieść o kobietach, które nie bały się wyznaczać nowych dróg.
Tak, właśnie tak. Żyć jak najsłynniejszy dżentelmen włamywacz. Co tu dużo ukrywać – postać francuskiego złodzieja fascynowała mnie od dziecka. I nie mówię tu, broń Boże, że chciałam okradać bogatych ludzi (chociaż Robin Hood swego czasu też był moim idolem), ale… no chciałam posiadać te umiejętności absolutnej metamorfozy wyglądu i włamywania się do z pozoru niedostępnych twierdz. I żyć niezależnie od kogokolwiek. Na poziomie, na którym wchodząc do markowego sklepu, nie sprawdzam ceny na metce. I stać mnie na wynajęcie ekipy ludzi, która pomoże przy „wkręcaniu” wybranego do oszustwa obiektu. A na koniec zostawić tylko wizytówkę z moimi inicjałami i różę. Rozmarzyłam się…
14 czerwca (poniedziałek) o godz. 18.00 odbędzie się spotkanie autorskie z Anną Kańtoch, które poprowadzi Anna Godzińska. Spotkanie będzie symultanicznie tłumaczone na język migowy.
Nie wiem – mam powiedzieć czy nie, jak się kończy polski romans wszech czasów? Zrobiłam rozeznanie wśród młodzieży licealnej i co tu dużo ukrywać, prawie nikt nie słyszał o „Trędowatej”, więc może nie zdradzać zakończenia, niech będzie niespodzianka? Z drugiej strony, wszyscy „starsi” odbiorcy doskonale wiedzą, a i tak czytają z wypiekami na twarzy. Do tego grona zaliczam się również ja, która obejrzawszy swego czasu chyba z dziesięć razy ekranizację Jerzego Hoffmana z 1976 roku, zakochana w ordynacie po uszy i w Stefci też, nie oderwałam się od opasłego tomiska powieści ani na moment, zanim nie dowiedziałam się, dlaczego… no i właśnie, powiedzieć?
Podobno co drugi-trzeci mężczyzna, gdy wejdzie na szczyt górski, rozpościera ramiona w geście Leonarda Di Caprio stojącego na dziobie Titanika, i, cytując klasyka, wrzeszczy: „Jestem królem świata!!!”. Pomysłodawca sceny, gestu na dziobie i tekstu wrzasku, reżyser James Cameron, odbierając Oscara za swój film „Titanic”, co zrobił?, oczywiście rozłożył ramiona niczym skrzydła i oznajmił widowni: „Jestem królem świata”. Po prostu. Jak to król. Góra rozbudza też w mężczyznach więź do objęć i talent do pieśni, jak w Szerpach, którzy tej zimy tuż przed zdobyciem K2 wzięli się grupowo za ręce i z hymnem nepalskim na ustach, równym krokiem wkroczyli na szczyt.
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze