Książka najważniejsza! Gdy jest się uzależnionym od czytania, to chyba nie ma książki najważniejszej. W każdym momencie, gdy czytam, to ta czytana jest ważna… Czy stanie się najważniejszą? Nie wiem… Te ważne trafiają na moje półki od dziesiątków lat…o ile to możliwe. I zostają.
Najważniejsza książka? Trudny wybór. To tak jak wskazać tylko jednego przyjaciela, a ma się ich całe grono, i każdy jest ważny, właściwie najważniejszy…
Wydaje mi się, że najprościej można skatalogować czas czytania, który jest równoległy do codzienności doświadczanej, etapami życia… Ale czy ktoś prowadzi katalog przeczytanych książek? Od tej pierwsze do ostatniej?
Moje najwcześniejsze spotkania z książką giną w niepamięci…wiem za to na pewno, że zawsze książki były wokół mnie, przy mnie, na wyciągnięcie ręki.
/więcej/

Ulubionych książek mam mnóstwo, oczywiście, i ciągle jeszcze nie jest to zbiór zamknięty. Co jakiś czas zdarza mi się odkrycie z gatunku tych wspaniałych – i lista lektur najpiękniejszych, najbardziej poruszających, najbardziej dających do myślenia – stale się powiększa. Nie potrafię jednak wskazać tej jednej, najważniejszej. Wszystkie książki, które przeczytałam i które zostawiły we mnie wyraźny ślad, należą chyba do najważniejszych. Jest ich niemało.
Na początku był zbiór wierszy Jana Brzechwy z ilustracjami Franciszki Themerson, który stał na regale z literaturą dla dzieci w naszym mieszkaniu. Zbiór nosił tytuł „Kaczka Dziwaczka”, a ilustracje w tej książeczce, choć na pierwszy rzut oka niepozorne, należały do moich ulubionych. Podobnie jak same wierszyki.
Była też wielka, bardzo gruba antologia tekstów dla dzieci – najlepsze nazwiska zarówno jeśli chodzi o autorów, jak i ilustratorów, w wyborze Celiny Żmihorskiej. Potężny tom, wydany przez Naszą Księgarnię, miał czarną okładkę z kolorowym wiatraczkiem i był prawdziwym skarbcem wierszyków, teatrzyków, bajek, opowiadań i baśni. Za moich czasów księga była już mocno sfatygowana i zaczytana przez dwójkę mojego starszego rodzeństwa. Spędzałam nad nią mnóstwo czasu, a najbardziej lubiłam „Szewczyka Dratewkę” Janiny Porazińskiej i „Apolejkę i jej osiołka” Marii Krüger. /więcej/