SOBOTA – 9 września 2023

SOBOTA – 9 września 2023

Pod naszym patronatem m.in. 

Pod naszym patronatem m.in. 

Książka w prezencie

Książka w prezencie

WSPÓŁPRACA

WSPÓŁPRACA

Dwie Marie

Ta powieść, a właściwie pełen uroku dokument, o życiu, przyjaźni i uczuciu dwóch utalentowanych Polek – Marii Konopnickiej i Marii Dulębianki, to wyprawa w historię Polski i zmian, które następowały na przełomie XIX i XX wieku. I o ile nazwisko pierwszej bohaterki jest znane prawie wszystkim rodakom i to nie tylko z kultowej „Marysi i krasnoludków”, ale przede wszystkim jako autorki „Roty”, to o tej drugiej słyszeli głównie pasjonaci malarstwa, emancypantki i humaniści, którzy zgłębiali życie i twórczość Marii Konopnickiej. Po latach  zapomnienia znakomicie przybliża postać utalentowanej portrecistki i emancypantki Karolina Dzimira-Zarzycka. Autorka wykonała wręcz benedyktyńską pracę, by utrwalić każdy ślad zostawiony przez Dulębiankę, kobietę mocno wyrastającą ponad epokę w której żyła – twardą, samodzielną, mającą swój kanon wartości, wiernie trwającą do końca przy chorującej Konopnickiej. Ba, rezygnującej z własnej kariery by się nią opiekować. A nie było to łatwe – przedzierać się przez świat, w którym dominowali mężczyźni, a kobiety potulnie zajmowały się domem i dziećmi. Gdzie moralnym wyzwaniem było bycie z drugą kobietą, nawet tą najbardziej utalentowaną i zasłużoną dla Ojczyzny. /więcej/

Samotnica. Dwa życia Marii Dulębianki

Pierwsza pełna biografia malarki, społecznicy, feministki, fascynującej i niesłusznie zapomnianej towarzyszki życia Marii Konopnickiej.

Dwa życia Marii Dulębianki
Karolina Dzimira-Zarzycka
Wydawnictwo Marginesy, 2022

Malarka znana głównie z ikonicznego portretu Konopnickiej w binoklach, społecznica, aktywistka, feministka, Pietrek z powycieranymi łokciami – fascynująca i niesłusznie zapomniana towarzyszka życia autorki Roty.

Maria Dulębianka najpierw uczyła się w szkole artystycznej w Wiedniu, potem jej kariera nabrała tempa w Warszawie pod okiem Wojciech Gersona. W 1884 roku dołączyła do grona pierwszych polskich malarek, które studiowały w cenionej paryskiej Académie Julian. Tylko niewielka część jej dorobku artystycznego przetrwała jednak do dzisiaj. /więcej/

Nowe życie diwy

„Jeśli mam wyglądać autentycznie, chciałabym, żeby te zdjęcia pokazywały, że również w ciąży czuję się seksowna i piękna” – powiedziała Demi Moore do Annie Leibowitz. Aktorka zamiast ukrywać ciążę chciała dodać jej splendoru, ze słynną fotografką postanowiły zrobić sesję zdjęciową dla „Vanity Fair” w tym duchu. Powstały cudownie zmysłowe, prowokacyjne fotografie, na których wygląda jak modelka przygotowana do sesji, w ostrym makijażu, brylantach w uszach, w satynowej zielonej sukni, czy w czarnym staniku i szpilkach. Seksownie i tajemniczo. I w zaawansowanej ciąży. Jednak na okładce magazynu z sierpnia 1991 r. ukazało się inne zdjęcie, pstryknięte przez Annie po sesji, podarowane Demi i jej mężowi Bruce’owi Willisowi do rodzinnego albumu, subtelne, poruszające i pozbawione blichtru. /więcej/

Intymnie

Brutalnie szczera autobiografia Demi Moore.

Intymnie
Demi Moore
przekład: Dariusz Żukowski
Wydawnictwo AGORA, 2020

Demi Moore odważnie opowiada historię swojego prywatnego życia. Od nieszczęśliwego dzieciństwa, przez gwałt, nieudane małżeństwa, zdrady i uzależnienia, po moment, kiedy nauczyła się samoakceptacji i odzyskała nie tylko córki, ale też samą siebie.

Demi przez lata była uważana za symbol seksu, a gdy za rolę w filmie „Striptiz” dostała 12 mln. dolarów, została najlepiej opłacaną aktorką w Stanach Zjednoczonych. Z Brucem Willisem przez ponad dekadę stanowili wzorowe hollywoodzkie małżeństwo. Doczekali się trzech córek, a Demi wreszcie mogła spełniać się jako matka. Do historii przeszło jej legendarne zdjęcie z okładki „Vanity Fair”, na którym pozuje nago w zaawansowanej ciąży. Nawet, kiedy rozpadło się małżeństwo z Willisem, wydawało się, że los jej sprzyja. Znalazła miłość u boku o 15 lat młodszego Ashtona Kutchera, który właśnie podbijał „fabrykę snów”. /więcej/

Losy prawdziwe, losy zmyślone

Znany przede wszystkim jako autor nieśmiertelnego „Złego” i „Dziennika 1954”, twórca nazwy najsłynniejszego festiwalu jazzowego w Polsce – Jazz Jamboree, pisarz, dziennikarz, znawca i propagator jazzu, właściciel kolorowych skarpetek i… sztukowanych koszul. Mówiący najboleśniejszą i najmniej wygodną prawdę prosto w oczy, by za chwilę konfabulować i kluczyć, ubarwiając szarą rzeczywistość i… swoje losy. Najbarwniejszy człowiek PRLu – Leopold Tyrmand.

Biografia Leopolda Tyrmanda pióra Marcela Woźniaka, przesiąknięta jest duchem tyrmandowskim – jej tekst kluczy w czasie odbiegając od klasycznego układu chronologicznego, miesza wątki rzeczywiste i fikcyjne. Wybiega w przyszłość, by za chwilę cytatem wrócić do pierwszej myśli. Wojenne losy wyjęte jak ze scenariusza filmowego i powieści „Filip” przeplatają się ze sobą tak ściśle, że chwilami czytelnik ma wątpliwości która ich część jest elementem biograficznym, a która fikcją. /więcej/

Biografia Leopolda Tyrmanda. Moja śmierć będzie taka, jak moje życie

Leopold Tyrmand. Lolek, Poldek, Lopek, Loluś, Lo. Autor największego polskiego bestsellera Zły oraz słynnego Dziennika 1954. Piewca Warszawy i guru jazzu. As reportażu „Przekroju” i „New Yorkera”. Szeryf wychowany na ulicy Trębackiej, który wyruszył na Dziki Zachód.

Biografia Leopolda Tyrmanda. Moja śmierć będzie taka, jak moje życie
Marcel Woźniak
Wydawnictwo Mg, 2020

Równie niespodziewanie się zjawił, jak i zniknął, zostawiając po sobie dziesiątki anegdot i historii. Ale które z nich są prawdziwe? Dlaczego jest bohaterem swoich książek? Dlaczego Zły? Dlaczego Jazz Jamboree? Skąd kolorowe skarpetki? Czy naprawdę był kelnerem i pływał po morzu jak Martin Eden? Czy Dziennik 1954 jest prawdziwy? O czym myślał, gdy zamykał oczy, a o czym, kiedy się golił? Kim był Leopold Tyrmand? Polakiem, Amerykaninem, obywatelem świata, Żydem? Drogi Czytelniku, oto opowieść o jego życiu oraz o jego śmierci, z którą było inaczej, niż mówiono, a która według przepowiedni miała być taka, jak jego życie. Przed Państwem Leopold Tyrmand – owiana legendą tajemnica. /więcej/

Tamara Łempicka

Paryż, lata 20. XX wieku. Malarka Tamara de Lempicka, przyjaciółka André Gide’a i Jeana Cocteau, jest jedną z gwiazd paryskiej bohemy. Prowokacyjna, wyzwolona i otwarcie biseksualna artystka wieczorami rzuca się w wir słynnych kabaretów szalonych lat dwudziestych w poszukiwaniu inspiracji, klientów, modelek lub jednorazowych romansów.

Tamara Łempicka
Virginie Greiner, Daphné Collignon
Przekład z języka angielskiego: Paweł Łapiński
Wydawnictwo Marginesy, 2019

Intensywne nocne życie często kończy się kłótniami z mężem Tadeuszem, który zarzuca Tamarze, że zaniedbuje ich córką Kizette. Ale Tamara zawsze robi to, na co ma ochotę, szczególnie, że to właśnie z pieniędzy zarabianych przez nią na obrazach utrzymuje się cała rodzina. Takie są wyzwolone kobiety! /więcej/

Orwell

George Orwell był pisarzem, który wyprzedził swój czas. Jedna z jego najbardziej uznanych powieści – Rok 1984 – powstała w 1949 roku. Opisana w niej wizja państwa kontrolowanego przez Wielkiego Brata niepokojąco przypomina dzisiejszy świat, w którym nieustannie jesteśmy obserwowani przez kamery monitoringu, a wszelkie możliwe urządzenia zbierają o nas informacje.

Orwell
Pierre Christin, Sebastien Verdier
Przekład z języka francuskiego: Paweł Łapiński
Projekt okładki: oryginalna (adaptacja Agata Wawryniuk)
Wydawnictwo Marginesy, 2020

Prywatne życie pisarza było równie fascynujące, co jego powieści. Studiował w szacownej uczelni w Eton, zasilił szeregi policji w ówczesnej Birmie, walczył podczas hiszpańskiej wojny domowej, z pasją obnażał zbrodniczy stalinowski reżim, żył w slumsach Londynu… A wszystko to, by móc opisać swoje doświadczenia. /więcej/