Każda przeczytana opowieść rodzi potrzebę czytania kolejnej, stajemy się smakoszami literatury. Trudno jest mi dziś odpowiedzieć na pytanie: NAJWAŻNIEJSZA KSIĄŻKA. Ważne miejsce w moim sercu mają picturebooki, czyli książki obrazowe, gdzie wspólną narrację tworzy tekst i ilustracja, wzajemnie się przenikają, książki „Dwoje ludzi”, „Obie” należą do moich ulubionych. Często wracam do „Sekretnych krasnali w wielkich kapeluszach” Wojciecha Widłaka narysowanych przez Pawła Pawlaka, „Czarnoksiężnika z archipelagu” Ursuli Le Guin oraz „Podróż ludzi księgi” Olgi Tokarczuk. Dobre historie, opowieści które każdy może odczytać inaczej, w każdym momencie życia. W sobotnie poranki lubię czytać Astrid Lindgren, która mnie bawi i uwrażliwia jednocześnie. /więcej/
Książka najważniejsza! Gdy jest się uzależnionym od czytania, to chyba nie ma książki najważniejszej. W każdym momencie, gdy czytam, to ta czytana jest ważna… Czy stanie się najważniejszą? Nie wiem… Te ważne trafiają na moje półki od dziesiątków lat…o ile to możliwe. I zostają.
Ulubionych książek mam mnóstwo, oczywiście, i ciągle jeszcze nie jest to zbiór zamknięty. Co jakiś czas zdarza mi się odkrycie z gatunku tych wspaniałych – i lista lektur najpiękniejszych, najbardziej poruszających, najbardziej dających do myślenia – stale się powiększa. Nie potrafię jednak wskazać tej jednej, najważniejszej. Wszystkie książki, które przeczytałam i które zostawiły we mnie wyraźny ślad, należą chyba do najważniejszych. Jest ich niemało.
„Najważniejszość” jako kategoria oceny – na przykład przeczytanych książek – wydaje się nad wyraz stosowna, bo jest tak samo niemierzalna, jak literatura. Na nic tu metr krawiecki, waga, minutnik czy inne przyrządy. No, może jedynie dynamometr lub ciśnieniomierz mogłyby okazać się przydatne, bo wiadomo – czyta się także emocjami, a literatura swą siłę miewa! Według jakich jednak kryteriów tę „najważniejszość” systematyzować…? Jest ich wiele i każde z nich może okazać się przydatne, właściwe, dobre; każde może opowiedzieć o czymś innym i każde jest możliwe do zastosowania. Najważniejsza – bo pierwsza lub ostatnia, najważniejsza – bo otwiera oczy lub zamyka usta; najważniejsza – bo czytana wiele razy, albo tylko raz, a koniecznie trzeba do niej wrócić!
Nigdy nie miałem problemu z odpowiedzią na takie pytanie, ponieważ ten zbiór jest bardzo policzalny, a jestem w wieku, w którym raczej już nie powiększy się nadmiernie.
Najważniejsze książki, najważniejsza książka. Cholernie trudne pytanie, cholernie trudne zagadnienie. Książek, które przecież na mnie wpłynęły w ten lub inny sposób, czegoś nauczyły o świecie, były obiektem fascynacji, krótszej lub dłuższej, było przecież sporo. Nie jestem pewien, czy byłbym w stanie je wszystkie wymienić. Spróbuję tutaj jednak opowiedzieć o czterech, które w swoim czasie zmieniły moje życie lub mocno dały do myślenia.
Nie lubię odpowiadać na pytania typu, „Jaka jest Twoja ulubiona książka, płyta, wykonawca, aktor” itp. To trudne zadanie i zarazem krzywdzące dla tych, których bardzo cenię, a nie mogę w danej chwili wymienić, bo zawężam się do jakiegoś minimum.
Znam ludzi, którzy nie pamiętają z dzieciństwa niemal niczego. Odcięci od tamtych chwil skupiają się na tym co tu i teraz. Żal mi ich, choć oni nie traktują tego w ten sposób; dla nich tamten okres to zbędny bagaż, z którego zabrali jedynie to, co konieczne do funkcjonowania w życiu dorosłym. Ja pamiętam z dzieciństwa wiele rzeczy. Pamiętam je obrazami i słowami. Wiem, że niektóre są zbędne, ale pielęgnuję je, choć nie w formie żalu za czymś utraconym, a dlatego, że są nieodłączną częścią mnie samego, żyjącego tu i teraz. W tym samym miejscu i czasie co ci nie pamiętający, ale bez tych moich obrazów i słów z przeszłości nie byłbym tym, kim jestem. Ogromna część tych wspomnień to książki. Oczywistością jest, że to właśnie one kształtują naszą osobowość, samo mówienie o tym jest jak przekonywanie, że niebo jest błękitne. Pamiętam mnóstwo książek. Najlepiej te, o których zaraz opowiem. Pamiętam nawet okoliczności, w jakich je czytałem, te najlepsze fragmenty: tak mocno zapisały się w mojej głowie. Pamiętam, czy były wakacje, jaka była pogoda, gdzie to czytałem… 
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze