Oto dziełko dwóch pisarzy i przyjaciół: Charlesa Dickensa oraz Wilkie Collinsa. Jest to opowieść o przyjaźni, miłości, lojalności, ale też o zdradzie, chciwości i podłości.
Bez wyjścia
Charles Dickens, Wilkie Collins
przekład: Stanisław Boduszyński
Wydawnictwo Mg, 2019
Historia rozpoczyna się 30 listopada 1835 roku. Młoda kobieta usiłuje wyciągnąć od pracownicy przytułku dla dzieci informacje o pewnym oddanym tam chłopcu. Udaje jej się to i po kilku latach korzysta ze zdobytej wiedzy. Wydaje się, że nic nie zakłóci już szczęścia połączonych na nowo matki i syna. Los jednak jest przewrotny…
Pomóc może tylko oddany przyjaciel i ukochana kobieta. /więcej/
Tomasz Kowalski dał mi się poznać jako bardzo oryginalny autor („Rozmowy na trzech grabarzy i jedną śmierć”, „Nie pozwolisz żyć czarownicy”), piszący o ważnych sprawach z dużą dawką czarnego humoru. Niestroniący od turpizmu i mówiący wprost o jakże trudnym temacie śmierci autor tym razem zaskoczył mnie nie tylko tytułem i tematem, ale przede wszystkim mrożącym krew i umysł wielkim finałem tego obszernego opowiadania. Dosłownie ścięło mi… nie, nie głowę czy galantynę, ale bardziej mnie z nóg. Grande finale jest prawdziwie wielkim zakończeniem opowieści o paryskim kacie i amerykańskim dziennikarzu. Chapeau bas Monsieur Kowalski! 
Przemysław Wechterowicz, to pisarz i autor książek obrazkowych, który do tej pory opublikował 39 książek dla dzieci (40 tytuł ukaże się jeszcze w tym roku). Za „Proszę mnie przytulić” został uhonorowany Nagrodą Literacką m.st. Warszawy (2014). Znają go nie tylko polscy czytelnicy, bo książki Wechterowicza przetłumaczono na dwadzieścia języków! O dwóch niedźwiadkach, które idą przez las przytulając siebie i inne zwierzęta, czytają dzieci m.in. w Korei, Chinach, Estonii, Czechach, na Słowenii, w Austrii i Wielkiej Brytanii. A nad tym co było najpierw „Jajko, czy kura?” zastanawiają się wraz z Autorem dzieci we Francji, Słowenii i Estonii.
Są książki, które dają relaks. Są też takie, które inspirują do spacerów i odkrywania ciekawych miejsc. Miejsc, które być może mijamy każdego dnia nie zwracając na nie szczególnej uwagi.
Po książkę Dołęgi-Mostowicza sięgnęłam z zaciekawieniem, które po kilku stronach stało się przyjemnością. Z zaciekawieniem, gdyż nigdy nie wzięłam do ręki (do dzisiaj naturalnie) papierowego wydania powieści – serial z lat 80. wystarczył mi w zupełności. A z przyjemnością, ponieważ od pierwszych stron przeniósł mnie autor wprost do burzliwych lat trzydziestych XX wieku – na ulice międzywojennej Warszawy i arystokratyczne salony.
Wiosna 1939 roku, Paryż. Wojna wisi w powietrzu. Amerykański dziennikarz przyjeżdża, by przeprowadzić wywiad z miejskim katem. Młody człowiek ma w głowie dokładny scenariusz rozmowy, ostatecznie jest profesjonalistą. Nie podejrzewa, że w jego planach coś mógłby zmienić straszy pan, który co prawda przez całe lata wykonywał dość krwawą profesję, ale tak naprawdę nie ma pojęcia czego oczekuje przeciętny czytelnik gazety.
„Fruźki wolą optymistów” śpiewa Łona, pewnie dlatego pewna pchła w najnowszej książce Przemka Wechterowicza porzuciła starego, marudnego Kocura i postanowiła wywrócić swe życie do góry nogami! Zamarzyła się jej „kraina mlekiem i miodem płynąca, gdzie wszystkie zwierzęta to jedna rodzina, a życie płynie beztrosko i bezkolizyjnie”.
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze