„Skrzywdzeni i poniżeni” to wczesna powieść Fiodora Dostojewskiego, przyszłego autora „Zbrodni i kary”, „Biesów” czy „Braci Karamazow”, zaliczana do nurtu sentymentalnych. Autor z premedytacją prezentuje czytelnikowi kontrasty materialne i charakterologiczne – postaci bohaterów są osadzone w skrajnej biedzie lub opływają w luksusy, w swoich działaniach są albo kryształowo czyste i dobre, albo przewrotne, mroczne i nieskończenie złe. Również narrator i niejako główny bohater nie jest wyjątkiem w konwencji skrajnych charakterów, jako postać pełna dobra i niepozbawionej uroku naiwności, prowadzi czytelnika przez meandry fabuły pozostając jednak aktywnym uczestnikiem wydarzeń. Jego przeżycia splatają ze sobą losy wszystkich postaci jakie spotkamy na kartach książki, wiążąc je nieraz przedziwne węzły i zależności. /więcej/

2 maja tego roku minęło pięćset lat od śmierci Leonarda da Vinci. I ponad sto lat od pierwszego wydania książki Mereżkowskiego, a postać najsłynniejszego malarza renesansu wciąż pozostaje tajemnicza. Zapewne nigdy nie poznamy wszystkich szczegółów jego 67 lat życia, ale czyż to właśnie nie jest fascynujące? Geniusz wszech czasów, perfekcjonista w każdym calu, outsider i… wegetarianin. A przede wszystkim – konstruktor, któremu zlecano nawet przebudowy systemów melioracyjnych czy stworzenie machin wojennych. Samotny do końca swoich dni. I do końca pracujący nad kolejnym projektem. Inżynier Vinci.

I tak, jeśli ktoś po powieści Mereżkowskiego spodziewa się wielu ciekawostek z życia Leonarda, to się rozczaruje, niestety. Jednakże udało się autorowi coś innego – uchwycił klimat epoki, w której na pierwszy plan wysuwają się włoskie i francuskie dwory ze swoją polityką wojenną i ludzkimi namiętnościami. Być może zbyt wiele wątków poruszył, które starczyłyby na zupełnie inną powieść (o truciu przeciwników, podstępnych poczynaniach, zdobywaniu i traceniu władzy, układach wśród kleru, inkwizycji), a postać Mistrza przez cały utwór odczuwałam jako drugoplanową, lecz to właśnie zdaje się być metaforą życia artysty. Zawsze w cieniu, zawsze niedoceniany, zawsze sam.
/więcej/

Tajemnica może kryć się wszędzie, nawet w pozornie nudnym życiu mistrza glazurniczego Alojzego Korzeńca. Osobnika dość odpychającego, opryskliwego, nie darzącego szacunkiem i sympatią nikogo, i niczego.

Powieść „Kafelek Mistrza Alojzego” osadzona jest w Sosnowcu, jej bohaterów spotykamy tuż przed wybuchem I wojny światowej. Miasto i jego wielonarodowi mieszkańcy żyją w napięciu, jakby przeczuwając nadchodzące wydarzenia. Marzenia o wolnej Polsce duszone są w zarodku przez ostatnie chwile wojsk carskich, a lokalna polityka sprytnie lawiruje pomiędzy władzą caratu a układami z wpływowymi rodzinami przemysłowców. W powieści spotkamy przekrój społeczności niewielkiego, ale dynamicznego Sosnowca, a właściwie Sosnowic ponieważ burzliwy czas opisany w „Kafelku” obejmuje również zamieszanie z nazwą miasta. Nie brakuje tu więc i typów spod ciemnej gwiazdy, i redaktorów z zacięciem detektywistycznym, i wdów z ambicjami literackimi, i bogatych przemysłowców… słowem tygiel osobowości, kultur i języków. /więcej/