„Myśl o jedzeniu jak o źródle energii. Tak przecież rzeczywiście jest: zaledwie parę miesięcy temu energia zawarta w związkach chemicznych brokułów była fotonami, które powstały w reakcjach termojądrowych na Słońcu! Znaj i szanuj jedzenie – a ono ci się odwzajemni.”
A. Beloveshkin

Stres, permanentna dekoncentracja, powszechnie gloryfikowana wielozadaniowość i zawrotne tempo życia powoduje powodują, że jedzenie stało się niechcianym przerywnikiem i stratą czasu. Andrey Beloveshkin, wykładowca i doktor nauk medycznych, w swojej książce namawia nas do przywrócenia codziennym posiłkom ich właściwego znaczenia.
W ostatnich kilkunastu latach zaobserwowaliśmy gigantyczny wzrost ludzi cierpiących z powodu chorób cywilizacyjnych, które stały się jednocześnie największym problemem w krajach rozwiniętych i rozwijających się.
Na co więc choruje współczesny człowiek i jakie są tego przyczyny?

/więcej/

No cóż, nie byłam na to przygotowana zupełnie, ale wyciągnęłam wnioski – następnym razem dokładniej i ze zrozumieniem przeczytam wszystkie informacje od wydawnictwa umieszczone na okładce. Co przegapiłam? Nic strasznego, biała czcionka kursywą u góry strony nie przyciąga wzroku, ale niesie ważny przekaz: „Codzienne zmagania z lękiem i stresem stoją na przeszkodzie przyjęciu bożego pokoju”. I tyle. „Rytmy odnowy” więc nie do końca okazały się poradnikiem dla mnie, ale z poczuciem spełnionego obowiązku opowiem, czego się w nim możecie spodziewać.
/więcej/

Przeczytałam i wcieliłam w czyn. Miałam na to osiemnaście feryjnych dni. Osiemnaście dni, by nauczyć się niksenować. I powiem wam, że nie było łatwo, zwłaszcza dlatego, że raczej z zasady jestem osobą aktywną, wręcz szukającą sobie jakiegoś zajęcia – jak nie gotowanie, to czytanie, jak nie spacerowanie, to… itd. Zadacie sobie zapewne te same pytania na początku, co ja: jak to? nic nie robić? ale dlaczego? a nie można oglądać serialu? Przecież to jest już odpoczynek… Otóż nie. Nie jest. I Olga Mecking pięknie to wyjaśnia. W każdym razie udało mi się, a niksenowanie wpisałam na stałe w swój grafik.

Właśnie, jak wygląda wasz rozkład dnia? Oto mój poniedziałek: pobudka 7.30 (może się zwlokę o ósmej), kawa, pierwsze dwie lekcje od 9.20 do 10.50, od 11 do 12 przerwa (okienko), zdążę zjeść albo i nie, jeśli coś będę musiała sprawdzić, kawa, lekcje do 13.30, pół godziny przerwy obiadowej (lubicie jeść w pośpiechu? Ja nie, więc kolejna kawa), ostatnie spotkanie od 14 do 15.30, a potem piętnaście minut na pytania (ewentualne) i koniec lekcji o 15.45. Teraz szybko biorę się za obiad, koło 17 wreszcie mogłabym odpocząć, ale przecież trzeba posprzątać, puścić zmywarkę, rozpakować zmywarkę, zrobić listę zakupów, pojechać po nie, jest 19.30. Kolacja. Potem chwila na ogarnięcie i siadam sprawdzić pocztę służbową, klikam, klikam, piszę, piszę, klikam. Jeszcze Teams, dwadzieścia cztery wiadomości, otwieram dziennik, klikam tu, klikam tam i robi się… północ. No to może coś obejrzę. Odpalam Netflix i… dźwięk powiadomienia z Teams, klikam, odpisuję, serial. Oglądam, znowu wiadomość, znowu klikam, znowu odpisuję, znowu serial. Druga w nocy. Idę spać. Nie myślcie, że pozostałe dni wyglądają inaczej, no może poza czwartkiem, kiedy kończę o 12.45. Nauczanie zdalne, po prostu. Żyć, nie umierać.
/więcej/