Jacek Pałkiewicz jest znanym podróżnikiem, dziennikarzem i ekspertem w zakresie survivalu. Jest autorem wielu książek o tematyce podróżniczej. Tym razem postanowił pomóc nam przetrwać w jedynej dżungli, w jakiej znajdujemy się codziennie – w mieście.
Pierwsza część książki omawia ogólne zasady bezpieczeństwa. Większość z nich jest oczywista, ale czy wiedzieliście, że w przypadku pożaru w pomieszczeniu nie należy otwierać okien, a raczej je zamknąć? Przyznaję, dla mnie to nie było oczywiste. Kolejne rozdziały podzielone są tematycznie: bezpieczeństwo domu i w domu, zagrożenia na ulicy, w podróży, bezpieczny Internet, przestępstwa, których ofiarą możemy paść, bezpieczeństwo kobiet, dzieci i osób starszych. I jeśli w tych wszystkich przypadkach możemy jeszcze orientować się w zasadach postępowania, to dalsze rozdziały przygotowują nas do sytuacji niezdarzających się na co dzień: klęski żywiołowe, terroryzm, zagrożenia przemysłowe, nuklearne i chemiczne, czy pożary. Na koniec autor omawia najprostsze sposoby samoobrony, czy udzielania pierwszej pomocy. /więcej/
„Rodzicielstwo na luzie” Toma Hodgkinsona to książka w dzisiejszych czasach bardzo potrzebna. Autor – w opozycji do rodziców wypełniających dzieciom czas od rana do wieczora zajęciami dodatkowymi – zachęca, aby… dać dzieciom święty spokój i dużo przestrzeni. To wzbudzi w nich kreatywność, skłoni do twórczych poszukiwań. Hodgikonson zauważa zresztą, że także w interesie rodziców jest dać dzieciom dużo swobody, wtedy mama z tatą będą mieli więcej czasu dla siebie. Książka krytykuje powszechny dziś w szkole i w niejednym domu kult rywalizacji, telewizję, gry komputerowe. Od czci i wiary odsądza zabawki w rodzaju krokodyla, któremu wyrywa się zęby, nie wiedząc kiedy kłapnie paszczą… Autor nie oszczędza nawet klocków lego! Co proponuje w zamian? 
Adibas to pierwsza w Polsce książka współczesnego pisarza gruzińskiego. Mamy okazję poznać współczesną Gruzję i jej problemy, które nie są tak odległe Polsce w czasach globalizacji. Zaza Burczuladze, kontestator, awangardzista, a przy tym jeden z najbardziej uznanych pisarzy w swoim kraju, przedstawia nam świat w wielogatunkowym eksperymencie, który jest zwieńczeniem, obserwowanej przez niego, homogenizacji kultury.
Książka, która pochłonęła mnie w kwietniu to „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” Stiega Larssona. Jest to pierwsza część trylogii Millenium. Bohaterem jest Mikael Blomkvist – dociekliwy dziennikarz magazynu Millenium, ale też kobieciarz. Ważną rolę odgrywa Lisbeth Salander – tajemnicza, nieufna, młoda, niepozorna dziewczyna, która jest najlepsza wśród hakerów komputerów. Akcja dzieje się w Skandynawii.
Wszystko inne poczeka, gdy sięgniecie po tę książkę. Dojrzała, samotna kobieta udziela schronienia młodemu mężczyźnie, który niedawno wyszedł z więzienia. Bez żadnych uprzedzeń i strachu zaprasza go do swego domu. Andrzej ma bogatą przeszłość. Nie jest typem wrażliwca, wciąż popełnia błędy i czuje że nie zasługuje na pomoc Aidy. Ona, ustabilizowana życiowo, rozwódka chce dać mu szansę. Z dnia na dzień zaczyna rozumieć, że się zakochała…Bez względu na wszystko.. Odważnie sięga po miłość, która pojawia się nagle w jej życiu.
W ostatnich latach coraz więcej Polaków stara się jeść nie po to, żeby zaspokoić głód, ale po to, by dostarczyć organizmowi jak najwięcej składników odżywczych i zapewnić sobie zdrowie do późnej starości. Nie jest to łatwe, ponieważ jesteśmy bombardowani reklamami najczęściej niezdrowych produktów, a z braku czasu jadamy byle co i byle jak.
Książką, którą ostatnio przeczytałem i która mnie zachwyciła jest tomik poetycki Czesława Miłosza zatytułowany „To”. Wiersze w nim zebrane powstały, gdy poeta miał prawie 90 lat. Zachwycają dojrzałością, mądrością i zmysłowością. „Stary” twórca wraca do lat młodości, do pierwszych miłosnych uniesień. Ale i w podeszłym wieku pożądanie nie jest mu obce: „Każdą podglądam osobno, ich tyłki i uda, zamyślony, kołysany marzeniami porno„. Miłosz wraca też do swoich inspiracji intelektualnych, do przyjaciół. Największą wartością tych wierszy jest moim zdaniem „tajemnica” charakteryzująca poezję najwyższej próby. A czym jest tytułowe „To„? „TO jest podobne do myśli bezdomnego, kiedy idzie po mroźnym, obcym mieście”. Jasne? Nie bardzo? I właśnie o TO chodzi! 
Jesienią zeszłego roku wpadłam po uszy w amerykański serial „The Killing”. Do ostatniego odcinka oglądałam go z zapartym tchem. To jeden z najlepszych seriali, jakie widziałam. Powstał na podstawie duńskiego serialu „Forbrydelsen”. Podobno duńska wersja jest jeszcze lepsza. Piszę podobno, ponieważ zaczęłam wersję duńską zaraz po amerykańskiej i była dość zbieżna z tym, co już widziałam, a do tego brakowało jej wielkiego atutu wersji amerykańskiej – Joela Kinnamana.
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze