Wszystko przez te demony. Serio. Nawiedzają wioski, zamczyska i Bóg jeden wie, co lub kogo jeszcze. Gdyby nie pewien taki wściekły i mocno napastliwy w okolicach rodzinnej miejscowości Beniamina, przyszły wojownik nie miałby widoków na przyszłość. A tak? Silna grupa pod wezwaniem Lady Towaal zabiera młodego chłopaka w podróż życia do Miasta owianego sławą i mocą wszystkich magów na Alcott. Czegóż chcieć więcej od dobrej powieści fantasy? Od walki z demonem zaczyna się więc pierwsza część sagi o Ashwoodzie, piwowarze, który nie raz, nie dwa nawarzy sobie piwa. I to z powodzeniem.
No cóż, naprawdę nie wiem, jak zacząć, żeby nie wyszło, że powieść nie przypadła mi do gustu, bo tak nie jest. Nawet przeczytam kolejne tomy, gdyż bardzo ciekawam, jak potoczą się losy głównego bohatera i Amelii, poczatkującej czarodziejki i księżniczki zarazem oraz rodzącego się między nimi uczucia. Niemniej od samego początku miałam wrażenie, że… wszystko już było, a fantasy drogi zostało wyeksploatowane do granic możliwości przez autora. /więcej/
W 1973 r. w Chile doszło do zamachu stanu. Prezydenta Salvadore Allende w krwawym puczu obaliła brutalna junta wojskowa, władzę przejął dyktator Augusto Pinochet. Dziennikarka Isabel Allende, córka kuzyna prezydenta, wraz z rodziną została zmuszona do ucieczki do Wenezueli, wówczas bardzo przyjaznej i hojnej dla uciekinierów z krajów południowoamerykańskich, rządzonych przez wojskowych – Argentyny, Chile, Urugwaju. Po sześciu latach emigracji Isabel czuła, że jej życie zmierza donikąd. Nie mogła znaleźć pracy w zawodzie, praca w urzędzie była jak piekło, małżeństwo się rozpadało, dzieci wyfrunęły z gniazda. I właśnie wtedy odebrała telefon z Chile, umierał jej dziadek, najważniejsza postać z dzieciństwa, człowiek, który zastąpił jej ojca, wspaniały gawędziarz, snujący opowieści o najdziwniejszych i najbardziej nieprzewidywalnych osobach, jakie pojawiły się w rodzinie. 
No cóż, nie byłam na to przygotowana zupełnie, ale wyciągnęłam wnioski – następnym razem dokładniej i ze zrozumieniem przeczytam wszystkie informacje od wydawnictwa umieszczone na okładce. Co przegapiłam? Nic strasznego, biała czcionka kursywą u góry strony nie przyciąga wzroku, ale niesie ważny przekaz: „Codzienne zmagania z lękiem i stresem stoją na przeszkodzie przyjęciu bożego pokoju”. I tyle. „Rytmy odnowy” więc nie do końca okazały się poradnikiem dla mnie, ale z poczuciem spełnionego obowiązku opowiem, czego się w nim możecie spodziewać.
Zaliczana do klasyki literatury dziecięcej powieść Frances Hodgson Burnett po raz pierwszy opublikowana została w 1911 r. W Polsce trzy lata później czytelnicy poznali tekst w tłumaczeniu Jadwigi Włodarczykowej. Łatwo więc policzyć, że powieść o tajemniczym domu wśród wrzosowisk w hrabstwie Yorkshire i jego mieszkańcach, już od ponad stu lat zyskuje wciąż nowych czytelników.
Człowiek niby taki dopedagogizowany, oczytany, szkolony co i rusz, a tu proszę, prosty skrót i poległam. Po polsku zasłyszana tam i ówdzie – terapia poznawczo-behawioralna, czyli właśnie CBT (cognitive behaviour therapy), brzmiała interesująco, ale nie miałam nigdy okazji przyjrzeć się bliżej ani od strony teoretycznej, ani tym bardziej praktycznej. Aż do dzisiaj, kiedy to podręcznik, a właściwie zeszyt ćwiczeń Paula Stallarda ukazał się w wersji drukowanej.
Gertrude Stein była silną kobietą o wyjątkowej wyobraźni i horyzontach. Była też erudytką mającą „węch marszanda”. To pozwoliło jej widzieć świat daleko wychodząc poza współczesność. Salon artystyczny w Paryżu, który stworzyła wraz z saficką partnerką, Alice B. Toklas, do dziś wzbudza emocje. Malarze, pisarze, poeci, kompozytorzy przez lata gościli w nim, a niecodzienna gospodyni była ich mecenasem. To ona dostrzegła talent Henri Matisse’a, Juana Gris’a, Pabla Picassa, Georges’a Braque’a. To ona oceniała twórczość Ezry Pounda, Jamesa Joyce’a, Ernesta Hemingwaya czy Francisa Scotta Fitzgeralda. W jej salonie odbywały się pierwsze czytania ich dzieł. W ocenach była bezkompromisowa co sprawiło, że niektórzy, szczególnie ci o słabych nerwach, obrażali się np. autor „Komu bije dzwon” nie odezwał się już do niej do końca życia. Ale większość bez szemrania lub z próbą niewielkiej dyskusji przyjmowała jej opinie. Liczyli się z nią i jej werdyktami.
To niesamowite, jak mało się wie o znanych postaciach. Aż wstyd, serio. Każdy słyszał o Molierze, ale żeby coś więcej? Sama w szkole sprzedaję tylko parę oczywistych ciekawostek w stylu prawdziwego nazwiska, problemów z wystawieniem „Świętoszka”, wymowy nazwisk francuskich bohaterów jego sztuk itp. A życie syna paryskiego tapicera było pełne goryczy i niewyjaśnionych zagadek, które być może tak bardzo zainteresowały Michaiła Bułhakowa, że aż napisał biografię Jeana Baptiste`a Poquelina. Pełną zwrotów akcji, intryg, sztafażu XVII-wiecznej Francji. I być może dlatego, że widział podobieństwo losów tego znakomitego komedianta do swoich własnych.
Rodzinne sekrety… a właściwie sekrety taty i mamy. Na tym wątku Judith Lennox oparła narrację książki pt. „Wszystko, czego o sobie nie wiemy” Nie ma już głównych sprawców, którzy swoim postępowaniem, jak się okazuje naznaczyli życie wielu ludzi. Sigrid mama dwu córek zginęła tragicznie w wypadku jachtu na morzu, kiedy były małe. Młode kobiety, Rowan i Thea organizują właśnie pogrzeb Hugh, taty, który zmarł nagle po krótkiej chorobie. Dowiadują się, że sytuacja finansowa firmy rodzinnej i tym samym ich własna jest zła.
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze