Naprawdę nie wiem, jak zacząć. Zwłaszcza po lekturze opracowania Suzanne McConnel, które składa się w sześćdziesięciu procentach ze słów Kurta Vonneguta. Słów o pisaniu. Twórczym. I z cytatów. A pozostałe czterdzieści procent to słowa autorki o… Kurcie. I o niej samej w relacji z Kurtem. Tak, ta książka jest właściwie biografią Vonneguta widzianą oczami słuchaczki Jego kursów pisarstwa. Pilnej, dodajmy.
Pisano już o czułym narratorze (wiem kto, ale nie powiem). McConnel zaś nazywa Kurta ostrym, zabawnym, inteligentnym i właśnie – czułym wykładowcą, podobnym do narratora jego książek. /więcej/
Największym plusem książki – poradnika o łagodnym podejściu do sprzątania i organizowania – jest jego… krótkość i wypunktowanie najważniejszych zaleceń. Nie chcę przez to powiedzieć, że się rozczarowałam, bo właściwie sama nie wiem, czego się spodziewałam. Na pewno nie jest to książka, po której lekturze będzie wam lśniło czystością w domu, nie znajdziecie magicznych zaleceń, by jak za dotknięciem różdżki przestrzeń mieszkania zamieniła się w… instagramową. Nie. Za to przeczytacie ją w jedno popołudnie i stwierdzicie – nie musi być idealnie!
Czujecie ją? Mam na myśli wolność… Taką, która przenika na wskroś i sprawia, że nic nie jest ważne, ani ciepły posiłek, ani ogrzany pokój. Czujecie? Radość życia i niczym nieskrępowaną swobodę zachowania, niedbałość o strój czy warunki mieszkaniowe. Jednym słowem – bohema! Artystyczna, rzecz jasna, spełniająca się w różnorodnej twórczości: muzycznej, malarskiej, literackiej i innej. W sztuce. Ups, w Sztuce. Przez duże „S”. Za grosze. Byle mieć co wypić i z kim spędzić czas na nocnych, erudycyjnych dysputach. Najlepiej do rana. Vive la vie!
No dobrze… Siadłam do tej recenzji świeżutko po przeczytaniu najnowszej powieści Stelara, czyli mniej więcej nad ranem następnego dnia. Tak, wciągnęła mnie bez reszty, ale oczywiście zawsze znajdę jakieś „ale”, więc mimo wszystko odczekam trochę, żeby wszystko się ułożyło w głowie i emocje opadły. A „Wybrana” wzbudza ich sporo, oj, sporo. I to przeróżnych. Od zachwytu po zniechęcenie. Opowiem wam o wszystkim, obiecuję, ale już jutro.
Nie tak dawno pisałam o nowym starym Mortce przy okazji „Długiej nocy”, a tu powtórna, po dziesięciu latach od premiery, odsłona – tym razem w innych okolicznościach przyrody, lecz tak jak i poprzednio – pochłonęłam powieść w jeden wieczór. Noo, może jeden z hakiem, ale tylko dlatego, że zmęczenie wzięło górę. Tak, zmęczył mnie Chmielarz odrobinę, ale wybaczam, gdyż czyta się „Farmę lalek” szybko i namiętnie, jak wszystkie książki autora.
Jakby to delikatnie powiedzieć – nie przepadam za powieściami historycznymi. Jednak tym razem skusił mnie temat – bliski, a zarazem daleki, o najsłynniejszej legendzie Pomorza. Sydonii von Bork. Bliski, gdyż akcja rozgrywa się na znanym mi terenie, między innymi w Szczecinie i okolicach, a daleki z powodu, aż wstyd się przyznać – niewiedzy. Cóż mogłam do tej pory powiedzieć o pannie Bork? Że stracono ją w moim rodzinnym mieście? I że była podobno czarownicą? 
Beznadzieja. Samotność. Sumienie. Zbrodnia i kara. Mogłabym tak bez końca, ale mimo wszystko nie powiem wam, o czym jest ta książka. Nie dlatego, że nie chcę. Ja… chyba nie potrafię. Za bardzo dotknęła mnie osobiście. Głęboko. Bardziej niż chciałam i bardziej, niż się spodziewałam. Być może dlatego, że fabularnie to czasy mojego wchodzenia w dorosłość i autor zafundował mi powrót do przeszłości. A może dlatego, że ta powieść wypala piętno. Na duszy. Nie cukier. Piętno. I żadne zabiegi laserowego usuwania nie pomogą. Zostanie ze mną na długo… kto wie, czy nie na zawsze. 
Lubicie tajemnice? Zagadki z przeszłości, które ciągle czekają na rozwiązanie? A do tego – jesteście fankami/fanami sióstr Brontë? Jeśli tak, to koniecznie musicie przeczytać „Królestwo na wrzosowisku”. Jeśli nie… to też przeczytajcie, chociażby ze względu na ogrom pracy włożonej przez Eryka Ostrowskiego w tropienie efemerycznej Emily i całej tej niezwykłej rodziny. Od pierwszego utworu do ostatniego. W klimacie Anglii pierwszej połowy XIX wieku, wrzosowisk i doskonałych powieści poznacie sekrety autorki, skrywającej się pod pseudonimem Ellis Bell.
Kalendarz wydarzeń literackich w Szczecinie 
Najnowsze komentarze