Gdy dziewięć lat temu ukazał się pierwszy tom trylogii „Kroniki Saltamontes” Moniki Marin, zachwycili się nią nie tylko młodzi czytelnicy. Dorośli razem z dziećmi oczekiwali potem z niecierpliwością kolejnych przygód Adama i Aleksa. Po czterech latach, od promocji trzeciego tomu, autorka prezentuje swoją najnowszą powieść. Poniżej rozmowa z Moniką Marin, która mieszka i tworzy w Szczecinie.

Moniko, Twoja trylogia „Kroniki Saltamontes” ma wielu wielbicieli zarówno wśród dzieci, młodzieży jak i dorosłych. 7 grudnia, to data premiery najnowszej powieści pt. „Mamoon”. Wiem, że i tym razem na czytelników czeka mnóstwo wspaniałych przeżyć i duża dawka emocji. Zabierasz nas w podróż do odległej galaktyki! /więcej/

Dziś premiera najnowszej książki Leszka Hermana, który siedem lat temu zadebiutował powieścią „Sedinum”, bardzo dobrze przyjętą przez czytelników nie tylko ze Szczecina. O czym będzie najnowsza powieść, jak wygląda praca nad książką i co czyta sam Autor w rozmowie poniżej.

Monika Wilczyńska: Premiera najnowszej książki już 12 października. Gdzie tym razem zabiera Pan swoich czytelników? Jaka niezwykła historia przed nimi?
Leszek Herman: Moi bohaterowie (chociaż nie wszyscy znani czytelnikom) trafiają tym razem za ocean. Znajdą się tam wprawdzie tylko na zwyczajnej, niewinnej wycieczce, ale pewien artefakt ze Szczecina, który wypatrzą na aukcji w Richmond, w miejscowym muzeum wciągnie ich w wielkie kłopoty. Kłopoty, których początki zaczęły się dwieście lat wcześniej na Pomorzu.

MW: Czytelnicy mówią, że pochłaniają Pana powieści z wypiekami na twarzy. Miłośnicy sztuki, architektury, historycznych zagadek i sensacji – każdy znajdzie tu coś dla siebie. Do tego szczypta damsko-męskich relacji i mamy dobrze skrojoną powieść.
Gdzieś przeczytałam, że Pana książki to „połączenie Indiany Jonesa, trochę Bonda i Pana Samochodzika – mieszanka wybuchowa”. Pan swój debiut określił „powieścią awanturniczą”. Trzymał się Pan tego określenia, pisząc kolejne?
LH: Powiedziałbym nawet, że „Szachownica” jest powrotem do tej konwencji. Po „Sieciach widma” i „Zbawicielu” przeczytałem gdzieś zarzuty, że porzuciłem konwencję opowieści przygodowej na rzecz techno-thrillera. „Szachownica’ jest zatem powrotem do czegoś co sam nazywałem powieścią awanturniczą. Nowością dla mnie w tej książce była konieczność zmierzenia się z konwencją romansu historycznego, która była niezbędna, żeby w miarę logicznie tę historię opowiedzieć. Jestem zatem bardzo ciekaw, jak czytelnicy ocenią ten mój debiut w takiej formie. /więcej/