Księżniczka Głogu

Kolejny tom serii „Mistrzowie Ilustracji”. Klasyczna polska wariacja na temat baśni o śpiącej królewnie – pełna staroświeckiego czaru, z urokliwymi ilustracjami Julitty Karwowskiej-Wnuczak.

Księżniczka Głogu
tekst: Władysław Ludwik Anczyc
ilustracje: Julitta Karwowska-Wnuczak
Wydawnictwo Dwie Siostry, 2021
Seria: Mistrzowie Ilustracji

O ukochanej królewskiej córce od dnia narodzin wiadomo, że zagraża jej wielkie niebezpieczeństwo. Rodzice za wszelką cenę starają się zapobiec nieszczęściu, niestety na próżno. Czy znajdzie się ktoś, kto zdejmie z księżniczki klątwę mściwej wieszczki?

Księżniczka od stu lat blisko śpi snem zaczarowanym wraz z dostojnymi swymi rodzicami i całym dworem. Zamek ich jest otoczony nieprzebytym żywopłotem z głogu. Wielu dostojnych królewiczów, książąt i panów starało się go przebyć, ale zaplątani w gałęzie głogu popadli w moc czarów i spoczywają snem zmorzeni. Niewidzialne duchy strzegą przystępu do Księżniczki Głogu.

Klasyczna baśń, którą 150 lat temu opowiedział po swojemu Władysław Ludwik Anczyc, wciąż zachwyca i wzrusza, a ilustracje mistrzyni magicznego nastroju, pamiętane przez wielu rodziców z dzieciństwa, przenoszą czytelnika wprost do krainy księżniczek, rycerzy i czarów.

Władysław Ludwik Anczyc (1823–1883) – poeta, dramatopisarz, tłumacz, dziennikarz, wydawca i właściciel znanej krakowskiej drukarni. Dla literatury porzucił karierę naukową w farmacji. Pisał poezje, pieśni i sztuki patriotyczne, a także utwory dla dzieci i młodzieży. Współtworzył czasopisma, m.in. „Wędrowiec” „Tygodnik Ilustrowany”, „Przyjaciel Dzieci”. Brał udział w redakcji „Encyklopedii powszechnej”. Popularyzator historii i języka polskiego.

Julitta Karwowska-Wnuczak (ur. 1935) – graficzka, malarka, ilustratorka książek dla dzieci. Projektowała także pocztówki i karty pocztowe. Ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Spośród jej ilustracji najbardziej rozpoznawalne są postaci kota Filemona i innych bohaterów książki „Przygody kota Filemona” autorstwa Marka Nejmana i Sławomira Grabowskiego.

źródło: Dwie Siostry

więcej na blogu – TUTAJ