KWADRAT-owe książki

„Literatura musi być czytelna. Literatura musi zmuszać do wysiłku. Oto założenia serii kwadrat”. Polecamy kilka ostatnich tytułów z tej serii:

To co obok
Waldemar Bawołek
Wydawnictwo FORMA, 2014
seria: KWADRAT

To co obok jest panoramą społeczną współczesnej Polski. Zgodnie z tytułem, Waldemar Bawołek ukazał spektrum naszej rzeczywistości, przepełnione refleksją nad dolą tych, którzy w świecie pełnym rzekomych możliwości, walczą o utrzymanie się na poziomie socjalnego minimum. Autor nie skupia się jednak na opisie jednej grupy społecznej. Pisze o tych i dla tych, którzy zastanawiają się nad istotą pracy, poświęcenia i miłości; o ich rozczarowaniach, o antynomiach świadomości i przeciwieństwach, na których opiera się ludzka egzystencja. Ale To co obok jest nie tylko dowodem społecznej wrażliwości Waldemara Bawołka. Jest również dowodem umiejętności konstruowania klarownej narracji i szczególnej zdolności subtelnego i konsekwentnego obrazowania. Ujawnia się ono w opisach rzeczywistości, w których realizm drga niespokojnie pomiędzy oniryzmem i grą intertekstualną, wybucha wulgaryzmami i sięga granic najczystszego absurdu, przejawiającego się choćby w losach bohaterów – między innymi intelektualistów erudytów znajdujących zatrudnienie jedynie w ekipach remontowych lub emerytów odwołujących się do wiecznie żywej dla nich idei budowy Nowej Huty. Wszystko to wzmacnia charakter książki. Będąc literackim kolażem, To co obok jest więc przede wszystkim doskonałą powieścią obyczajową.

Ciemna materia
Lech M. Jakób
Wydawnictwo FORMA, 2013
seria: KWADRAT

Ciemna materia to historia dwóch rozpadów: małżeńskiego związku oraz poprzedniej formacji ustrojowej naszego kraju. Przy czym wątek rozpadu PRL-u autor wplatał wręcz na gorąco w swoją opowieść. Powieść powstawała bowiem w latach dziewięćdziesiątych minionego wieku i została (wówczas pt. Sprawki tego świata) wyróżniona główną nagrodą w Pomorskim Konkursie Prozatorskim. Ale Lech M. Jakób zrezygnował wtedy z jej publikowania. Zdecydował się na to dopiero teraz, po przeredagowaniu powieści, uzupełnieniu i zmianie tytułu. Czytelnik dostaje zatem rzecz najnowszą w dorobku pisarza, a jednocześnie bardzo bliską opisywanym przez niego czasom, które ukazane są przez pryzmat losów mieszkającego na Pomorzu architekta oraz jego żony, wykładającej literaturę na jednym z pomorskich uniwersytetów. Towarzyszy im cała galeria oddziałujących na nich postaci uwikłanych w wydarzenia pośrednio i bezpośrednio wpływające na życie w „paranormalnej” rzeczywistości tamtego okresu. Niejednokrotnie rodzi to skrajne emocje, odbijające się w sposobie narracji – narracji oddającej wewnętrzny niepokój protagonistów i idealnie dostosowanej do ich heroicznych prób ocalenia tego, co skazane jest na rozpad, bez którego niemożliwe by jednak było nowe otwarcie.

Bruliony starej ziemi
Andrzej Turczyński
Wydawnictwo FORMA, 2013
seria: KWADRAT

Bruliony starej ziemi, tryptyk opowiadań Andrzeja Turczyńskiego, to dzieło ze wszech miar zasługujące na uwagę. Wczytując się w te rozległe jak stepowe równiny opowiadania, musimy być gotowi, aby zanurzyć się w meandrycznie wijący się nurt narracji – spieniony strumień refleksji, dźwięków, obrazów, fragmentami bliski technice strumienia świadomości, innym razem, nieodległy od tego, co Henryk Bereza (któremu dedykowane jest pierwsze z opowiadań) określił jako „snojawa”. Właśnie sen oraz muzyczność (a może muzyka snów?) to słowa kluczowe dla tej gęstej, eseistycznie opalizującej prozy. Andrzej Turczyński tworząc coś na kształt prozatorskiej synestezji, a nawet mimetyzując niejako muzyczny porządek – zdaje się częściowo naśladować muzyczny rytm. Wymaga to jednak od czytelnika najwyższego stopnia skupienia, ponieważ tylko uważne ucho jest w stanie wychwycić głosy i pogłosy – echa tradycji muzycznej, ale i filozoficznej czy literackiej. Zwłaszcza odwołania do genialnych Rosjan, mistrzów Turczyńskiego – Puszkina, Turgieniewa, Bunina oraz wielu innych.

źródło: Wydawnictwo FORMA